Ο Ησίοδος αναφέρει στην Θεογονία, δύο ποτάμια, τον Περμησσό και τον Ολμειό. Ο Παυσανίας, ενώ δεν μνημονεύει τον Ολμειό, αναφέρει ότι στην κορυφή του Ελικώνα υπάρχει ένα, όχι μεγάλο ποτάμι, ο Λάμος (9,31,7,1).
     Νοτιοανατολικά του Ελικώνα, μέσα στα δύο μεγάλα και πανέμορφα αντερείσματά του ρέει ο Περμησσός (Τερμησσό τον ονομάζει ο Παυσανίας), που μετά από μία διαδρομή τριάντα περίπου χιλιομέτρων, μέσω Ελλοπίας και Θίσβης, εκβάλλει στον Κορινθιακό κόλπο, το μόνο ποτάμι της Βοιωτίας που δεν εκβάλλει στον Ευβοϊκό κόλπο. Ο ποταμός Περμησσός, που σήμερα λέγεται και Άσκρης ρέμα, πηγάζει από τον Ελικώνα, στον αυχένα του Ζαγαρά με την Κουρσάρα, παρά τη θέση Πολιάνα. Η εδαφική διαμόρφωση της κοιλάδας επιτρέπει τον σαφή διαχωρισμό της σε άνω, μέση και κάτω. Άνω είναι η περιοχή μέχρι το Νεοχώρι, μέση μέχρι την Ξηρονομή και κάτω η υπόλοιπη μέχρι τη θάλασσα.
     Η άνω κοιλάδα του Περμησσού, η κοιλάδα των μουσών, όπως έχει επικρατήσει, περιβάλλεται δυτικά από τις ανατολικές καταπτώσεις του Ελικώνα, βόρεια από τα υψώματα Κουρσάρα και Πυργάκι, καθώς και τις καταπτώσεις του Χριστού (Σανίδα), ανατολικά από τα υψώματα του Παλιοβορού και νότια από το Μαραντάλι.

     (Στη διαδρομή του προς τον Κορινθιακό κόλπο, ο Περμησσός δέχεται τα νερά μιας άλλης πηγής που λέγεται Δονακών και σημαίνει καλαμιώνας. Η πηγή αυτή σχετίζεται άμεσα με τον Νάρκισσο, που ήταν ιερό φυτό του Άδη. Η θέση της αναφέρεται στις υπώρειες του Ελικώνα νοτιοδυτικά των Θεσπιών. Στους στρατιωτικούς χάρτες τοποθετείται νότια της Ξηρονομής.)