Κάθε μία από τις Μούσες προστάτευε και από μία τέχνη. Οι εννέα αυτές Μούσες αντιστοιχούν σε είδη δημιουργίας όλων των τεχνών που σχετίζονται με τη μουσική, την τέχνη των Μουσών: ποίηση, τραγούδι, χορός, θέατρο αλλά και αστρονομία αφού η διάρθρωση του σύμπαντος είναι αρμονική. Από τον Όμηρο έως τη νεοπλατωνική περίοδο, η λογοτεχνία και η φιλοσοφία αναφέρονται λίγο πολύ στις Μούσες σαν μεσολαβήτριες ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους και τους αποδίδουν ένα ρόλο που σχετίζεται με την ερμηνεία του σύμπαντος. Η σύναψη κάθε Μούσας με ένα ορισμένο λογοτεχνικό ή καλλιτεχνικό είδος, όπως την ξέρουμε σήμερα, έγινε για πρώτη φορά στους μεταγενέστερους ρωμαϊκούς χρόνους και παρόλο που συχνά βρίσκεται σε αντίθεση με τις αρχαιότερες μαρτυρίες, έγινε με τον καιρό αποδεκτή.
     Η Καλλιόπη, η πρώτη των Μουσών και πιο σεβαστή, είναι η Μούσα του ηρωικού έπους, η Κλειώ της ιστορίας, η Ευτέρπη της αυλητικής τέχνης, η Τερψιχόρη της λυρικής ποίησης (αρχικά ήταν η Μούσα του χορού), η Ερατώ του υμεναίου του γάμου, επομένως της ερωτικής ποίησης), η Μελπομένη της τραγωδίας, η Θάλεια της κωμωδίας, η Πολύμνια της μιμικής (παντομίμας) και η Ουρανία της αστρονομίας. 

 (Αρσενίου, Αποφθέγματα)