Ο Ελικώνας ήταν αφιερωμένος στις Μούσες. Κατά τον Στράβωνα, οι Θράκες που κατοικούσαν στην περιοχή του Ολύμπου, μετέφεραν, πριν από την άφιξη των Μακεδόνων, τη λατρεία των Μουσών στον Ελικώνα. Οι Βοιωτοί έλεγαν ότι οι Μούσες λατρεύτηκαν πρωταρχικά στον Ελικώνα από τους Αλωάδες, Εφιάλτη και Ώτο, ιδρυτές της Άσκρης. Για τον Ησίοδο, οι Μούσες γεννήθηκαν στην Πιερία, τις συναντάμε στον Όλυμπο, αλλά η κατοικία τους είναι ο Ελικών. Το ιερό των μουσών βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του όρους, στην κοιλάδα του Περμησσού, στην περιοχή της Άσκρης.
Οι Μούσες του Ελικώνα συνόδευαν τον θεό Απόλλωνα, που γι' αυτό το λόγο ονομαζόταν και «Μουσαγέτης» (που οδηγεί τις Μούσες) και τραγουδούσαν και χόρευαν γύρω από την Ιπποκρήνη και το βωμό του Δία. Τραγουδούσαν επίσης στα συμπόσια των θεών και παρίστανται κυρίως στους γάμους της Θέτιδας και του Πηλέα, τους γονείς του Αχιλλέα και στους γάμους της Αρμονίας και του Κάδμου, του ιδρυτή των Θηβών. Είχαν και ερωτικές περιπέτειες, όπως η Καλλιόπη που με τον Οίαγρο στη Θράκη γέννησε τον Ορφέα. Ακόμη, δεν διστάζουν να εκδικηθούν το θράσος ορισμένων ποιητών, όπως του ποιητή Θάμυρη από τη Θράκη, τον οποίον έκαναν να χάσει τη φωνή του γιατί καυχήθηκε ότι μπορούσε να τις νικήσει. Αντίθετα, έδωσαν στο Δημόδοκο, τον τυφλό αοιδό των Φαιάκων, το χάρισμα της τέλειας αρμονικής φωνής.
Οι Μούσες συνόδευαν τους βασιλείς και τους άρχοντες σε κάθε τους δραστηριότητα, τους υπαγόρευαν τους λόγους που θα έβγαζαν στη βουλή, στο δήμο και στις λαϊκές συνελεύσεις. Έλεγχαν επίσης και κάθε πράξη τους, με σκοπό να σταματήσουν οι διαμάχες και οι φιλονικίες ανάμεσα στους ανθρώπους, για να μπορέσουν με αυτό τον τρόπο να αποκαταστήσουν οι βασιλείς και οι άρχοντες την ειρήνη στους λαούς. Στις δύσκολες εποχές όπου η αγωνία και το άγχος κυριαρχούσαν στους ανθρώπους, οι Μούσες παρενέβαιναν παρέχοντας τους το χάρισμα της πραότητας και της ηρεμίας.
Καθώς ο Ησίοδος έβοσκε τα πρόβατά του στον Ελικώνα, τον πλησίασαν οι Μούσες και του αποκάλυψαν τα περασμένα και τα μέλλοντα. Ο Πλάτων αναφέρει ότι την εποχή που γεννήθηκαν οι Μούσες, δημιουργήθηκε και η μουσική. Πάρα πολλοί άνθρωποι γοητεύτηκαν τόσο, ώστε τραγουδούσαν συνεχώς, ξεχνώντας το φαγητό και το ποτό και σιγοπέθαιναν τραγουδώντας χωρίς να αισθάνονται τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος.
Τα αγάλματα των Μουσών ήταν δημοφιλής διάκοσμος για τις μεγάλες στοές και άλλα παρόμοια μέρη. Οι γλύπτες δεν τις έκαναν φυσικά όλες όμοιες, αλλά έδιναν στην καθεμιά από μία διαφορετική ιδιότητα: Η μία κρατούσε μία λύρα, η άλλη έναν διπλωμένο πάπυρο, κλπ. Αυτό μπορεί να βοήθησε στον διαχωρισμό που έγινε ανάμεσα στις Μούσες για να αντιπροσωπεύουν διάφορες τέχνες και επιστήμες.
Αγάλματα των εννέα Μουσών βρίσκον¬ταν στο Ιερό των Μουσών στην Άσκρη, τα οποία μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά τα βάθρα τους ανακαλύφθηκαν με τις ανασκαφές του 1890.