Η ιστορία του πανύμνητου ιερού άλσους των Ελκιωνίων Μουσών στις ανατολικές υπώρειες του Ελικώνα, άρχισε ήδη στον 6ο αιώνα. π.Χ. Ωστόσο γνώρισε την ιδιαίτερη ακμή του από τον 3ο αιώνα. π.Χ. και μετά, χάρη στη γιορτή των Μουσείων που ιδρύθηκαν και οργανώνονταν κάθε πέντε χρόνια στο χώρο αυτό. Πριν απ' την καθιερωμένη θυσία στις Μούσες, θυσίαζαν μπροστά στο άγαλμα του Λίνου, του μέγιστου των μουσικών της εποχής του.
     Τα Μουσεία εμφανίζονται τον 3ο αι. π.Χ. και, κατά μια επιγραφική μαρτυρία, στην αρχή ήταν αγώνας θυμελικός (σκηνικός, θεατρικός), στεφανίτης (με βραβείο στεφάνι), ισοπύθιος (με βραβεία παρόμοια με αυτά των Πυθίων). Στους αγώνες αυτούς διαγωνίζονταν ποιητές επών, αυλωδοί και αθλητές. Ήταν δηλαδή μουσικοί και ποιητικοί αγώνες. Τα βραβεία, που ήταν ένα απλό στεφάνι, τα έπαιρναν: ένας ποιητής προσοδίου (τραγουδιού με αυλό), ένας σαλπιστής, ένας κήρυκας, ένας αυλωδός, ένας κιθαριστής, ένας κιθαρωδός, ένας σατιρικός ποιητής, ένας υποκριτής παλιάς τραγωδίας και ένας υποκριτής παλιάς κωμωδίας. Τα αγωνίσματα δεν ήταν πάντοτε τα ίδια. Από καιρό σε καιρό τα αγωνίσματα άλλαζαν. Αργότερα προστέθηκαν στον κατάλογο αγώνες εγκωμίων για το Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος χρηματοδοτούσε στο εξής την οργάνωση των γιορτών. Γι' αυτό ονομάζονταν πλέον "Μεγάλα Καισαρεία" κι όχι Μουσεία, εφόσον τιμούνταν πρώτα οι αυτοκράτορες και κατόπιν οι Μούσες.
     Σώθηκαν πολλοί κατάλογοι νικητών από τα ρωμαϊκά χρόνια, όταν η φήμη των Μουσείων είχε εξαπλωθεί και έξω από την Ελλάδα. Ένας τέτοιος κατάλογος βρίσκεται στο εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Οι κατάλογοι αρχίζουν με το όνομα του άρχοντα, του αγωνοθέτη (επιφορτισμένου με την κύρια φροντίδα για την οργάνωση του αγώνα) και του ιερέα των μουσών. Οι νικητές των αγώνων αφιέρωναν τα έπαθλά τους, κυρίως τρίποδες, στο ιερό. Ανάμεσά τους ήταν στημένος κι ο τρίποδας του ποιητή Ησιόδου, ως ανάμνηση της νίκης του σε μουσικό αγώνα στη Χαλκίδα, καθώς και ο ανδριάντας του. Πλήθος αγαλμάτων που σχετίζονταν με τις Μούσες, διάσημους ποιητές ή μουσικούς, ήταν στημένα στον υπαίθριο χώρο του ιερού άλσους.

Την Κυριακή, 8 Αυγούστου και από 19.00 ώρα έγινε στο αρχαίο θέατρο μια ξε-χωριστή εκδήλωση. Οι κάτοικοι του χωριού ειδοποιήθηκαν από ανακοίνωση στην πρωινή Θεία Λειτουργία. Αν και δεν έγιναν ανακοινώσεις, η προσέλευση ήταν μεγα-λύτερη των 600 ατόμων. Παρόντες οι παπά Θανάσης, παπά Στρατής και παπά Γιώργης. Αναπτύχθηκαν ηχητικές συσκευές από τον κ. Νίκο Αθανασίου, από το Μαυρομάτι.
Το πρόγραμμα παρουσίασε η Εύη Δημητροπούλου, ψυχή της εκδήλωσης, η οποία είπε:


Αιδεσιμώτατοι,
κύριε Δήμαρχε
κυρίες και κύριοι

Ημέρα γιορτής σήμερα για την Άσκρη
Ημέρα τιμής για το θέατρό της που ξανανοίγει μετά από δύο χιλιάδες χρόνια.
Με άδεια της αρχαιολογικής υπηρεσίας αύριο θα παιχθεί εδώ η Αντιγόνη Σοφο-κλέους.
Σήμερα όμως, εκμεταλλευόμενοι την οργάνωση του θεάτρου, θα κάνουμε μια σεμνή τελετή, η οποία να σέβεται το χώρο και να μας υπενθυμίζει αυτό που γινόταν εδώ κατά την αρχαιότητα. Ας το ονομάσουμε «πρόβα Μουσείων».
Για μεγαλύτερη ενδυνάμωση του Συλλόγου πρέπει όλοι να γραφούμε μέλη. Το ποσό των 10 ευρώ είναι μικρό αλλά η συμμετοχή στα κοινά σημαντική. Οι μη Α-σκραίοι μπορούν να εγγραφούν ως «φίλοι της Άσκρης» καταβάλλοντας εφάπαξ 5 ευ-ρώ. Όσοι επιθυμείτε μπορείτε να απευθύνεστε στις κοπέλες με τα μπλοκ αποδείξεων.
Εδώ μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε και το βιβλίο “3.650 χρόνια στην Κοιλάδα των Μουσών”. Ένα χρήσιμο δώρο για τους φίλους σας.

Πριν απ’ όλα ας ενημερωθούμε για τα Μουσεία.
Κοπέλα1
Η ιστορία του ιερού άλσους των Μουσών, άρχισε από τον 6ο αιώνα. π.Χ. Ωστόσο γνώρισε την ιδιαίτερη ακμή του από τον 3ο αιώνα. π.Χ. και μετά, χάρη στη γιορτή των Μουσείων που ιδρύθηκαν και οργανώνονταν στο χώρο αυτό. Οι αγώνες αυτοί που καθιερώθηκαν να γίνονται κάθε πενταετία ήταν πανελλήνια γνωστοί. Στην διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων έφτασαν σε μεγάλη ακμή. Πριν απ' την καθιερωμένη θυσία στις Μούσες, θυσίαζαν μπροστά στο άγαλμα του Λίνου, του μέγιστου των μουσικών της εποχής του.
Τα Μουσεία, στην αρχή ήταν αγώνας σκηνικός, θεατρικός, με βραβεία παρόμοια με αυτά των Πυθίων. Στους αγώ¬νες αυτούς διαγωνίζονταν ποιη¬τές επών, αυλωδοί και αθλητές. Ήταν δηλαδή μουσικοί και ποιητι¬κοί αγώνες. Τα αγωνίσματα δεν ήταν πά-ντοτε τα ίδια. Από καιρό σε καιρό άλλαζαν. Αργότερα προστέθηκαν στον κατάλογο αγώνες εγκωμίων για το Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος χρηματοδοτούσε στο εξής την οργάνωση των εορτών. Γι' αυτό ονομάζονταν πλέον "Μεγάλα Καισαρεία" κι όχι Μουσεία, εφόσον τιμούνταν πρώτα οι αυτοκράτορες και κατόπιν οι Μούσες.
Σώθηκαν πολλοί κατάλογοι νικητών από τα ρωμαϊκά χρόνια, όταν η φήμη των Μουσείων είχε εξαπλωθεί και έξω από την Ελλάδα. Ένας τέτοιος κατάλογος βρίσκε-ται στο εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Οι κατάλογοι αρχίζουν με το όνομα του άρ-χοντα, του αγωνοθέτη και του ιερέα των μουσών. Οι νικητές των αγώνων αφιέρωναν τα έπαθλά τους, κυρίως τρίποδες, στο ιερό.
Εδώ, στην αγκαλιά του μουσοφίλητου Ελικώνα, στην όμορφη κοιλάδα μαζεύο-νταν στη διάρκεια των Μουσείων εκατοντάδες κάτοικοι από όλες τις ελληνικές πόλεις και παρακολουθούσαν τους αγώνες και τις πλούσιες εορτα¬στικές εκδηλώσεις.

Οι πρόγονοί μας, όταν πριν από 3.650 χρόνια ήλθαν και έκτισαν την Άσκρη, έ-φεραν και τη λατρεία των Μουσών.
Αλλά τι ήταν οι Μούσες.
Κοπέλα2
Οι εννέα Μούσες του Ελικώνα
Η πιο χαρούμενη μέρα στον Όλυμπο ήταν εκείνη όταν η γυναίκα του Δία, η Μνημοσύνη, θεά της μνήμης και του πολιτισμού, έφερε στη ζωή τις εννέα Μούσες. Τότε συγκεντρώθηκαν όλοι οι θεοί στο παλάτι του Δία στον Όλυμπο για να ευχηθούν στο Δία και στη Μνημοσύνη για τη γέννηση των παιδιών τους. Ο Δίας καθισμένος στο θρόνο του κι έχοντας δίπλα του τη Μνημοσύνη, φώναξε δίπλα τους το θεό Απόλλωνα για να του ανακοινώσει την απόφασή του να βαπτίσουν τις εννέα κόρες του μπροστά σε όλους τους θεούς του Ολύμπου και ο Απόλλωνας να τις συνοδέψει σε ένα όμορφο βουνό, που θα εγκατασταθούν για να υπηρετήσουν τις τέχνες και τις επιστήμες. Ο Απόλλωνας δέχτηκε με χαρά και με τιμή το καθήκον που του ανατέθηκε. Τότε ο Δίας αποφάσισε ότι το βουνό που θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει τις κόρες του θα είναι ο Ελικώνας στη Βοιωτία, το πιο όμορφο μέρος στην Ελλάδα, από όπου με την καθοδήγηση του Απόλλωνα θα διδάξουν σε όλη την Ελλάδα τις τέχνες και τις επιστήμες.
Οι ευχές και οι ευλογίες των θεών έπιασαν τόπο, αφού οι εννέα μούσες που έζη-σαν όλη τη ζωή τους στο μαγευτικό βουνό του Ελικώνα στη Βοιωτία, μετέτρεψαν τον Ελικώνα και τη Βοιωτία σε πνευματική γη, υπηρέτησαν τις τέχνες και τις επιστήμες και έκαναν τη δόξα τους αθάνατη στους αιώνες. Ιδιαίτερο δείγμα της λατρείας των Βοιωτών στις Μούσες, είναι ο στολισμός του άλσους των Μουσών με αγάλματα.
Η φήμη του Ελικώνα έφθασε την αρχαιότητα στα πέρατα της οικουμένης, εθεω-ρείτο η κατοικία των Μουσών και το κέντρο των επιστημών και των τεχνών.

Η Μνημοσύνη λοιπόν ήταν η μητέρα των Μουσών.
Ας ακούσουμε ένα απόσπασμα από τα Ορφικά.
Κοπέλα3
Τη Μνημοσύνη προσκαλώ, τη συζυγο του Δία, την βασίλισσα, η οποία γέννησε τις ιερές Μούσες, τις όσιες, τις λιγερόφωνες,
αυτή πού έχει πάντοτε την μνήμη της έξω από την κακία που βλάπτει τη λογική,
αυτή που συγκρατεί κάθε σκέψη των ανθρώπων συγκάτοικο με τη ψυχή και αυξάνει το δυνατό και ισχυρό λογισμό των ανθρώπων,
αυτή που είναι γλυκύτατη, αγαπά την αγρυπνία, υπενθυμίζει τα πάντα για να μπορεί ο καθένας να σχηματίζει γνώμη χωρίς να παρεκτρέπεται,
αυτή που διεγείρει σε όλους τη σκέψη.
Μακάρια θεά, ζωντάνεψε τη μνήμη στους παρόντες, και απόδιωξε από αυτούς τη λησμοσύνη.

Ας ακούσουμε άλλο ένα απόσπασμα από τα Ορφικά, με το οποίο προσκαλούνται οι Μούσες.
Κοπέλα4
"Σεις οι θυγατέρες της Μνημοσύνης και του βροντερού Διός,
ω ένδοξες Ελικωνιάδες Μούσες με την λαμπρή φήμη,
σεις σε όσους ανθρώπους παρευρεθήτε είστε περιπόθητες,
πολύμορφες, επειδή γεννάτε την άμεμπτη αρετή πάσης παιδείας'
εσείς τρέφετε την ψυχή και δίνετε την ορθή κατεύθυνση στη διανόηση,
και είσθε οι οδηγοί βασίλισσες του δυνατού νου.”

Στην εξέδρα βρίσκονται εννέα κοπέλες, εννέα σύγχρονες Μούσες της Άσκρης.
Θα έχουμε χρόνο να απολαύσουμε το παράστημα, την ευφυΐα και την ομορφιά τους, γι’ αυτό ας μας συστηθούν.
Κοπέλες
Κλειώ, Ιστορίας, Ηρόδοτος
Θάλεια, Κωμωδίας, Μένανδρος
Μελπομένη, Τραγωδίας, Ευριπίδης
Ευτέρπη, Αυλών, Στησίχορος
Τερψιχόρη, Λύρας, Πίνδαρος
Ερατώ, Κυμβάλων, Ερμής
Καλλιόπη, Ποιήσεως, Όμηρος
Ουρανία, Αστρονομίας, Άρατος
Πολύμνια, Γεωμετρίας, Ευκλείδης

Πως έβλεπε όμως ο Ησίοδος τις Μούσες;
Κοπέλα5
Ο Ησίοδος ξεκινά τη Θεογονία με ύμνο στις Μούσες, οι οποίες κατοικούν στον Ελικώνα. Υπάρχει προσωπικός τόνος ήδη στον πρώτο στίχο, με το ας αρχίσει το τραγούδι μας. Το μας αναφέρεται ή στον ποιητή και στο ακροατήριό του. Πρόκειται για επικό τραγούδι ενταγμένο στη ραψωδική παράδοση της εποχής.
Ο ποιητής θα υμνήσει τις Μούσες που κατοικούν στον Ελικώνα, τις συντοπίτισσές του. Στο στίχο 24 ο ποιητής επιβεβαιώνει τον τόπο του, κάτι που φυσικά πουθενά δεν δηλώνει ο Όμηρος.
Ως τον στίχο 21 ο ύμνος στις Μούσες. Ο Ησίοδος τις περιγράφει ως θεότητες γεμάτες χάρη οι οποίες βρίσκονται στην υπηρεσία των θεών που καλύπτουν όλη τη φύση και την ανθρώπινη δραστηριότητα, πρωτίστως εύλογα υπηρετούν τον αρχηγέτη των θεών Δία. Ο ρόλος των Μουσών είναι να εξυμνούν τους θεούς. Ο Ησίοδος λοι-πόν τονίζει έμμεσα τη δική του ποιητική αξία, καθώς διδάχθηκε την ποιητική τέχνη από τέτοιες χαρίεσσες θεές, υμνωδούς των σημαντικότερων θεών. Φυσικά εκφράζει και το σεβασμό του με το να εξυμνεί ως μαθητής τις δασκάλες του, όπως άλλωστε υποσχέθηκε να πράττει στην αρχή κάθε τραγουδιού.
Στους στίχους 22-35 ο ποιητής περιγράφει την φανέρωση των Μουσών στον ίδιο. Δεν πρόκειται για απλή επίκληση, η οποία υποτάσσεται στην επική σύμβαση, αλλά περιγράφεται ως προσωπική εμπειρία του ποιητή. Ο ποιητής είναι ιδιαίτερα υπε-ρήφανος γι’ αυτήν, και γι’ αυτό την περιγράφει, αφού αυτοσυστηθεί σε τρίτο πρόσωπο, σαν επίσημη αναγγελία.
Η φανέρωση πραγματοποιείται στον Ελικώνα, σε απλό άνθρωπο του λαού, που ως τότε πάλευε μόνο για να καλύψει βιοποριστικές ανάγκες. Οι θεότητες εμφανίζο-νται ξαφνικά και έχουν τόνο αυστηρό. Η φανέρωση έχει τελετουργικό χαρακτήρα. Οι Μούσες, θεές και θυγατέρες του Δία, άρα με την έγκριση του μεγάλου θεού, του δίνουν σκήπτρο, σύμβολο εξουσίας, σαν να χρίζεται βασιλιάς, ιερέας ή μάντης, και κλαδί δάφνης, ιερό φυτό του Απόλλωνα, θεού της μουσικής και της μαντικής, και Μουσηγέτη. Την φανέρωση ακολουθεί επιφοίτηση. Ο απλός βοσκός μεταμορφώνε-ται σε ποιητή ωραίου τραγουδιού, ύστερα από την έμπνευση της θεικής φωνής από τις Θεές.
Ο ποιητής τεκμηριώνει το γεγονός της προσωπικής εμπειρίας με το να δηλώνει συγκεκριμένα τον τόπο, τα λόγια των Μουσών, όπως ακριβώς τα άκουσε σε ευθύ λό-γο με τη σειρά που τα άκουσε, και την υπόσχεση που τους έδωσε.
Οι Μούσες, επομένως και ο ποιητής, μπορούν να λένε αλήθειες και ψεύδη, αλλά θα διδάξουν τώρα την αλήθεια, την οποία οι ίδιες και επομένως και ο Ησίοδος, ξέρουν καλά.

Οι Μούσες δίδαξαν και προστάτευαν τις τέχνες και τις επιστήμες.
Ας ακούσουμε από την ελληνική ανθολογία το «Πρόβλημα των Μουσών», για το οποίο παρακαλώ να κρατήσετε σημειώσεις.
Κοπέλα6
Η Αφροδίτη ρώτησε τον Έρωτα που την πλησίασε κατηφής. Ποιος πόνος σε βα-σανίζει παιδί μου; Αυτός δε της απάντησε οι Πιερίδες Μούσες μου άρπαξαν τα μήλα που έφερα από τον Ελικώνα, άλλα εδώ και άλλα αλλού, πήραν αυτά από τους κόλπους μου. Η Κλειώ μεν πήρε το 1/5 των μήλων, το 1/12 πήρε η Ευτέρπη, το 1/8 έτυχε στην θεία Θάλεια. Η Μελπομένη μου πήρε το 1/20, η δε Τερψιχόρη το 1/4, η Ερατώ το 1/7. Η δε Πολυμνία μου πήρε 30 μήλα, η Ουρανία 120, η δε Καλλιόπη βαριά φορτωμένη έφυγε με 300 μήλα. Εγώ δε φθάνω σ’ εσένα κουβαλώντας 50 μήλα των θεών.
Πόσα ήταν τα μήλα;
Κάθε Μούσα δείχνει τα μήλα ή το ποσοστό των μήλων που πήρε.
Όποιος λύσει το πρόβλημα, να δώσει τη λύση στην επιτροπή.
Ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Άσκρης προκάλεσε μεγάλη κινητικότητα στο χωριό και έκανε πολλές εκδηλώσεις με χαρακτηριστική συμμετοχή κάποιων από εμάς.
Αυτούς τους πατριώτες μας θα βραβεύσουμε συμβολικά και θα τους δωρίσουμε το βιβλίο «3.650 χρόνια στην Κοιλάδα των Μουσών», ευγενική χορηγία του κυρίου Σω-τηρίου Τσιώρα.
Ο Παντελής Καλατζής ανέλαβε οικειοθελώς το πότισμα των δενδρυλίων, γνωρί-ζοντας ότι “tÕ ful£xai t¢gaq¦, toà kt»sasqai calepèteron enai”, όπως έλεγε και ο Δημοσθένης. Αν και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, τον ευχαριστούμε, διότι έσωσε τα δενδρύλια που αποτελούν έργο των παιδιών της Άσκρης.
Ο Μπάμπης Τακμάκης και ο Νίκος Χρήστου διέθεσαν τα υλικά και κατασκεύα-σαν τη γέφυρα. Τους ευχαριστούμε.
Οι αδελφές Άννα και Θάνα επέτρεψαν τη διέλευση προσωπικού και οχημάτων μέσα από το κτήμα τους, καθώς και τη δημιουργία χώρου αναψυχής στη Γέφυρα. Τις ευχαριστούμε.
Η Γιούλα Δήμου επέτρεψε στο Σύλλογο να μετατρέψει το περιβόλι της, στα Δύο Ποτάμια, σε χώρο αναψυχής. Την ευχαριστούμε.
Σε όλες τις δραστηριότητες του Συλλόγου είναι παρόντες και οι τρεις γιοί του Παναγιώτη Χρήστου (Μπεσαλή). Ευχαριστούμε τη μητέρα τους γι’ αυτό.
Ο Νίκος Μπαμπούλας και η Χρυσούλα Καλατζή είναι οι μικρότεροι που ανέβη-καν στο Πυργάκι. Πρέπει να τους μιμηθούν και άλλα παιδιά.
Ο Κώστας Παπαθεοδοσίου και ο Διαμάντης Ζαχαρίας είναι οι μικρότεροι που ανέβηκαν στον Ελικώνα. Πρέπει να τους μιμηθούν και άλλα παιδιά.
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στον Λουκά Τακμάκη, του οποίου η συμμετοχή είναι καθοριστική σε όλες τις δραστηριότητες, με πάθος, δύναμη, δεξιότητα και υ-πευθυνότητα. Τον προβάλουμε ως παράδειγμα στα μέλη του Συλλόγου και σε όσους δηλώνουν ότι ενδιαφέρονται για την Άσκρη.
Αναφορά στις Μούσες έκαναν πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς.
Ομηρικοί ύμνοι
Κοπέλα7
Στις Μούσες και τον Απόλλωνα
Αρχή κάνω με τις Μούσες, με τον Απόλλωνα και με το Δία
οι Μούσες, άλλωστε και ο μακροβόλος ο Απόλλων στέλνουν στη γη τραγουδιστές και κιθαριστές
κι ο Δίας βασιλιάδες,
μακάριος εκείνος που τον αγαπούν οι Μούσες,
γλυκιά η φωνή από το στόμα τους κυλά.
Παιδιά του Δία χαίρετε, τιμήστε το τραγούδι μου
και σ’ άλλο άσμα μου κι εγώ θα σας μνημονεύσω.

ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΣ
Κοπέλα8
Λυρικές ποιήτριες.
Τούτες εδώ τις θεόγλωσσες γυναίκες ανέθρεψε ο Ελικώνας με τα τραγούδια του και ο μακεδόνικος βράχος της Πιερίας:
την Πράξιλλα
τη Μοιρώ
το στόμα της Ανύτης, τον θηλυκό Όμηρο
το κόσμημα των ομορφοπλέξουδων γυναικών της Λέσβου, τη Σαπ¬φώ
την Ήριννα
την πολυξακουσμένη Τελέσιλλα
και σένα, Κόριννα, που τραγούδησες την πολεμική ασπί¬δα της Αθηνάς
τη γυναικόγλωσση Νοσσίδα
και τη γλυκόφωνη Μυρτίδα
όλες τους εργάτριες αιώνιων σελίδων.
Εννέα Μούσες γέννησε ο μεγάλος Ουρανός,
εννέα κι αυτές τις γέννησε η Γη
για να αποτελούν την αθάνατη ευφροσύνη των θνητών.

Στα Μουσεία, όπως είπαμε, περιλαμβάνονταν και διάφορα εγκώμια.
Στο τελευταίο φύλλο του περιοδικού ΑΣΚΡΑ, ο καθηγητής κος Τζανίμης, γράφει μεταξύ των άλλων:
Κοπέλα9
Τον Ιούνιο του 1889 κατά την διάρκεια των ανασκαφών, τις οποίες πραγματοποι-ούσαν στο ιερό των Ελικωνιάδων Μουσών και ενώ καθάριζαν ένα τμήμα της ιωνικής στοάς πλησίον του νοτίου τοίχου της, ανακάλυψαν μια κρύπτη, η οποία περιείχε πολυάριθμα αντικείμενα και χάλκινα θραύσματα από τον 4ο αιώνα μ.Χ., οπότε κατεστράφησαν τα οικοδομήματα της κοιλάδας των Μουσών. Ανάμεσα στα αντικείμενα ήσαν ένας βραχίονας και άλλα ενδιαφέροντα θραύσματα, τα οποία μεταφέρθηκαν στο Εθνικό Μουσείο των Αθηνών.
Ο Ρaul Jamot περιγράφει λεπτο¬μερώς τον χάλκινο βραχίονα δημο¬σιεύοντας και μια «γκραβούρα» του η οποία φαίνεται στο περιοδικό. Στο τέλος της περιγραφής του, γράφει τα έξης; «Αυτός ο βραχίονας, με βάση τις διαστάσεις του θα έπρεπε να ανήκε σ' ένα άγαλμα λίγο μεγαλύτερο από το φυσικό του μέγεθος. Εάν είχα την ευτυχία να ξανα-βρώ ολόκληρο το άγαλμα, αυτό θα περιλαμβάνονταν αναμφίβολα, ανάμεσα στα ωραιό-τερα χάλκινα γλυπτά της αρχαιότητας».

Ας ακούσουμε ένα απόσπασμα από τις περιγραφές αγαλμάτων του Καλλίστρατου.
Κοπέλα3
EIS TO TOU ORFEWS AGALMA
'En tù `Elikîni, tšmenoj d tîn Mousîn skierÕn Ð cîroj,
par¦ toÝj 'Olmeioà toà potamoà •Úakaj
kaˆ t¾n „oeidša Phg£sou kr»nhn
'Orfšwj ¥galma toà tÁj KalliÒphj par¦ t¦j MoÚsaj eƒst»kei
„de‹n mn k£lliston•
Ð g¦r calkÕj tÍ tšcnV sunapštikte tÕ k£lloj
tÍ [d] toà sèmatoj ¢gla…v tÕ mousikÕn ™pishma…nwn tÁj yucÁj.
™kÒsmei d aÙtÕn ti£ra Persik¾ crusù kat£stiktoj ¢pÕ korufÁj e„j Ûyoj ¢nšcousa,
citën d ™x êmwn ¢pagÒmenoj e„j pÒdaj telamîni crusšJ kat¦ stšrnwn ™sf…ggeto.

Μήπως ο βραχίονας που βρέθηκε ανήκε στο άγαλμα του Ορφέα που περιέγραψε ο Καλλίστρατος;
Ο περιορισμένος χρόνος δεν μας επέτρεψε να ενημερώσουμε έγκαιρα τα παιδιά, ώστε να υμνήσουν και αυτά το χωριό μας, όπως θα ήθελαν.
Αυτό θα γίνει στην επόμενη εκδήλωσή μας, γι’ αυτό ας προετοιμάζονται από τώρα.
Μία δοκιμή όμως θα κάνουμε με την Ασημίνα και την Ελευθερία.
Ασημίνα και Ελευθερία
……………………………………..
Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστούμε για την εδώ παρουσία σας.
Η εκδήλωση έγινε με συμμετοχή όλων των φορέων της Άσκρης, από το Τοπικό Συμβούλιο μέχρι την Εκκλησιαστική Επιτροπή. Τους ευχαριστούμε.
Ένα μεγάλο όμως ευχαριστώ ανήκει στις κοπέλες της Άσκρης, οι οποίες πρωτοστατούν σε ότι δημιουργικό και ωραίο γίνεται σ’ αυτό τον τόπο.

Ο πατήρ Γεώργιος, είχε ζητήσει να μιλήσει για το βαθύτερο νόημα της «Αντιγόνης». Η άδεια του δόθηκε, προς το τέλος, ως εξής: «Η Αντιγόνη είπε τη φράση γεννήθηκα για ν’ αγαπώ και όχι να μισώ. Παρακαλείται ο πατήρ Γεώργιος για ένα σχόλιο. Το σχόλιο ήταν πολύ καλό, αλλά επεκτάθηκε σε κήρυγμα, με αποτέλεσμα να αποχω-ρήσουν πολλοί θεατές.

Η εκδήλωση εμπλουτίσθηκε από ποιοτικά τραγούδια συνοδευόμενα από τον ήχο κιθάρας. Τραγούδησαν ο Γιάννης Κατρούζος, γαμπρός στην Άσκρη, ο Θάνος Κάπρος από τις Θεσπιές και η Μαρία Ζυγογιάννη από την Αλίαρτο. Τα τραγούδια και η εκτέλεση απέσπασαν τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των θεατών.
Στο τέλος, ζητήθηκε από τη Μαρία Ζυγογιάννη να τραγουδήσει χωρίς μικρόφωνο. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Το ωραίο τραγούδι, με τη γλυκύτατη και με-λαγχολική φωνή της Μαρίας, ακουγόταν πεντακάθαρα σε όλο το θέατρο και ιδιαίτερα στις υψηλότερες θέσεις, επιβάλλοντας απόλυτη ησυχία, ενώ ο αντίλαλος, σαν να κατρακυλούσε από την κορυφή του Ελικώνα, είχε μαγέψει τους θεατές. Μόλις τελείωσε το τραγούδι, όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και καταχειροκρότησαν τη Μαρία.
Στη συνέχεια κλήθηκε ο πατήρ Αθανάσιος Αθανασίου, ο οποίος είπε ένα αντιπροσωπευτικό δημοτικό τραγούδι.