Από το αρχαίο θέατρο της Άσκρης φαίνεται χαρακτηριστικά το κοίλο, στην πλαγιά του βουνού, με δύο διαζώματα. Οι αρχαιολόγοι που έκαναν τις ανασκαφές ισχυρίζονται ότι δεν υπήρχαν εδώλια και οι θεατές κάθονταν στο χώμα. 
     Η Σκηνή είχε διαστάσεις 22 Χ 7 μέτρα και το Προσκήνιο 22 Χ 3 μέτρα. Στο κάτω μέρος του Προσκήνιου υπήρχαν 12 δωρικοί ημικίονες, καθένας ενωμένος με ορθογώνιο στύλο. Η σκηνική αυτή κατασκευή χρονολογείται από το τέλος του 3ου π.Χ. αιώνα ή την αρχή του 2ου. Σώζονται τα θεμέλια και αρκετές πέτρες πεταμένες πιο κάτω.
     Η ολοήμερη παρουσία των θεατών απαιτούσε αρκετό νερό, το οποίο προμηθεύονταν από το πηγάδι δίπλα στην ιτιά. Το πηγάδι είναι φτιαγμένο από ξερολιθιά με πολύ καλά δουλεμένη μεγάλη πέτρα και αρμονικά τοποθετημένη. Σίγουρα αυτό δεν είναι έργο κτηνοτρόφων.
     Η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή που έκανε τις ανασκαφές, χαρακτηρίστηκε από αντιζήλους της ως επιπόλαια που ενδιαφερόταν μόνο για τις πέτρες με τις επιγραφές. Αν αυτό ήταν αληθές, τότε σίγουρα δεν θα ασχολήθηκαν με τα εδώλια του θεάτρου. Η σκέψη αυτή, σε συνδυασμό με τη λειτουργία του θεάτρου επί 500 τουλάχιστον χρόνια και το σταθερό υπόβαθρο που φαίνεται ότι έχει, δεν αποκλείει την ύπαρξη πέτρινων καθισμάτων σε βάθος 1,5 – 2 μέτρα. Βέβαια, οι καταπτώσεις του Ελικώνα φαίνονται περιορισμένες, αλλά το ρέμα ακριβώς πάνω, οι παππούδες μας το έλεγαν Αρκουδόρρεμα.