Η κτηνοτροφία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή του χωριού. Το έτος 1570 υπήρχαν 3.800 πρόβατα. Με την παρακμή που ακολούθησε, ο αριθμός αυτός μειώθηκε αισθητά. Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τον τουρκικό ζυγό η κτηνοτροφία αναπτυσσόταν σταδιακά και μόνο κατά τη δεκαετία του 1960 άρχισε να μειώνεται ο αριθμός των αιγοπροβάτων και να εξαφανίζονται τα βοοειδή. Γίδια δεν φαίνεται να υπήρχαν κατά την Τουρκοκρατία. Αυτά εμφανίσθηκαν μετά την απελευθέρωση και ανήκαν σε τέσσαρες οικογένειες: Γαλάνης, Ποντίκης, Γκούμας και Ζησιάκος. Ερείπια των μαντριών τους υπάρχουν στη Σκάλα, το Μπουζέλι, το Σπάτι και το Μονοέλατο αντίστοιχα. Πρόβατα είχαν όλοι οι Κλεφτογιανναίοι, μερικοί Γκουμαίοι και περιστασιακά ορισμένοι άλλοι.
     Οι χώροι νομής είχαν καθορισθεί με ακρίβεια. Η πρώτη ζώνη ήταν δυτικά από το Μιγδαλάκι. Η δεύτερη, μετά το θερισμό, περιλάμβανε το Μιγδαλάκι και έφθανε στον Άγιο Νικόλαο. Η νομή κατά την κίνηση στους δρόμους του χωριού δεν επιτρεπόταν, ούτε ακόμη στα αναχώματα. Εκτός από τα αιγοπρόβατα υπήρχαν κατά περιόδους κοπάδια με αγελάδες, χοίρους και άλογα. Μετά την αποξήρανση της Κωπαΐδας και την έναρξη των καλλιεργειών, τα κοπάδια των προβάτων και των χοίρων τα οδηγούσαν εκεί, όπου έβοσκαν επ’ αμοιβή. Τα άλογα τα χρησιμοποιούσαν για το αλώνισμα.
     Οι σημερινοί κτηνοτρόφοι είναι ελάχιστοι. Γίδια έχει ο Αθανάσιος Γαλάνης και ελάχιστα ο Επαμεινώνδας Γαλάνης. Πρόβατα έχουν ο Λάμπρος Καπνογιάννης, ο Γεώργιος Μπακλάκος, τα ξαδέλφια Κων/νος Κλεφτογιάννης του Αθανασίου και του Ευαγγέλου, και οι αδελφοί Χάρης και Γιώργος Κλεφτογιάννης. Κάποιοι διατηρούν ακόμη ένα μικρό αριθμό αιγοπροβάτων σε κατάλληλους χώρους.