Η εκκλησία του Χριστού είναι κτισμένη στο βορειοδυτικό άκρο του οροπεδίου του Χριστού, με πολύ καλή θέα προς τους αμπελώνες της Άσκρης, τον Παλιοβορό, τον Πύργο και το Πυργάκι.
Ο ακριβής χρόνος που κτίσθηκε δεν είναι γνωστός. Πρόκειται για εκκλησία του 9ου αιώνα, που είχε καταρρεύσει σε μεγάλο βαθμό και αναστηλώθηκε το 1969, με πρωτοβουλία της τότε εκκλησιαστικής επιτροπής, την οποίαν αποτελούσαν:
Παύλος Κιούσης, ιερέας
Παναγιώτης Δαμπάνης
Παναγιώτης Μπακλάκος
Λουκάς Πέππας
Χαράλαμπος Πικάσης
Η αναστύλωση έγινε υπό την επίβλεψη της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας με αρχιτέκτονα του τμήματος βυζαντινών αρχαιοτήτων. Η συνδρομή των κατοίκων του χωριού στα έξοδα, ήταν σημαντική.
Είναι βυζαντινού ρυθμού με υπέροχο κτίσιμο, χωρίς όμως σαφή δείγματα αγιογραφιών.
Δεν έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά από αρχαίους ναούς, αλλά πέτρες της περιοχής κατάλληλα λαξευμένες. Για την αναστύλωση χρησιμοποιήθηκαν τα παλαιά υλικά μετά από σχολαστικό ψάξιμο.
Για την ύδρευση των προσκυνητών υπήρχε φυσική πηγή που όμως έχει μεταφερθεί υψηλότερα.
Εορτάζει την Δευτέρα της Διακαινησίμου, (Δευτέρα του Πάσχα) και συγκεντρώνει πολλούς πιστούς.