Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο ενοριακός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος κτίσθηκε την 5η Μαΐου 1876, σύμφωνα με μία πινακίδα που υπήρχε, μέχρι την τελευταία ανακαίνιση, στην είσοδό του. Είναι βασιλικού ρυθμού με πολύ καλή αγιογράφηση, η οποία έγινε μετά το 1974.
Το καμπαναριό είναι νεότερο. Η τελευταία καμπάνα τοποθετήθηκε την δεκαετία του εξήντα. Την προηγούμενη την είχαν τοποθετήσει τη δεκαετία του 1930. Κατά τη μεταφορά της από τη Θήβα, το κάρο ανατράπηκε και «πλάκωσε» τον Λουκά Παπαλουκά, έναν από τους συνοδούς επιτρόπους, ο οποίος και υπέκυψε στα τραύματά του.
Στον τοίχο της εκκλησίας, δίπλα στο καμπαναριό, υπήρχε μία μικρή καμπάνα, την οποία κτυπούσαν ταυτόχρονα με τη μεγάλη κατά τις κηδείες ή και χωριστά για τον Εσπερινό και την προσέλευση στο Σχολείο.
Το ηρώο της Άσκρης βρίσκεται στο ανατολικό μέρος του Ιερού Ναού. Το «πεζούλι» της Εκκλησίας εκτεινόταν σε όλο το μήκος της νότιας πλευράς. Εκεί συγκεντρώνονταν και έπαιζαν οι μαθητές (συζητήσεις, τρίλιζα κ.λ.π.). Κάθε απόγευμα ήταν γεμάτο. Ο περιβάλλων χώρος στη δυτική πλευρά διαμορφώθηκε μετά το 1980 με την απαλλοτρίωση του οικοπέδου των κληρονόμων του Διομήδη Παπαγεωργίου.
Εκτός από την εκκλησία της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» υπάρχουν και πολλά ξωκλήσια. Αυτά είναι ο Άγιος Βλάσιος, ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Νικόλαος (ο Νέος), η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Γεώργιος και ο Χριστός που ανακαινίσθηκε το 1969, στη θέση της παλιάς, ερειπωμένης ομώνυμης εκκλησίας. Τα εξωκκλήσια του χωριού περιγράφονται στο βιβλίο «3.650 χρόνια στην Κοιλάδα των Μουσών».
Στην είσοδο του χωριού από την Αλίαρτο βρίσκεται το εικονοστάσιο του Αγίου Μελετίου με το ομώνυμο πηγάδι, το οποίο φημιζόταν για το καθαρό πόσιμο νερό. Ο χώρος διαμορφώθηκε με μέριμνα του Συλλόγου των «Απανταχού Ασκραίων» και δωρεά αρχιτεκτονικής μελέτης από τον Νικόλαο Καρτσακλή και αργότερα κτίσθηκε ναΐσκος. Η θεία λειτουργία της εορτής του Αγίου Μελετίου γινόταν και συνεχίζει να γίνεται στον ενοριακό ναό και στη συνέχεια, όλο το πλήρωμα μετέβαινε στον Άγιο Μελέτιο όπου γινόταν αγιασμός.