Ο Πλούταρχος, στην Πραγματεία του περί Ποταμών και Βουνών, παραθέτει από τον Ερμησιάνακα, τον ιστορικό της Κύπρου, τον παρακάτω περιγραφικό θρύλο για την ιδιαιτερότητα των δύο κύριων βουνών που ανήκουν στην αλυσίδα που περικυκλώνει τη Βοιωτία:
     «Ο Ελικώνας και ο Κιθαιρώνας ήταν αδέρφια: αλλά πολύ διαφορετικά μεταξύ τους στην διάθεση και τον χαρακτήρα. Ο μεν ήταν ήπιος και ευγενής, και σωστός στα καθήκοντά του απέναντι στους γονείς του, τους οποίους φρόντιζε στα γηρατειά τους. Ο Κιθαιρώνας από την άλλη, ήταν ζηλόφθονος και άπληστος. Επιθυμούσε να αποκτήσει ολόκληρη την περιουσία της οικογένειας για τον εαυτό του. Για να την απο-κτήσει, φόνευσε τον πατέρα του, και κατόπιν πέταξε τον αδερφό του με δόλιο τρόπο σε έναν γκρεμό, αλλά παρασύρθηκε και ο ίδιος, από την ορμή με την οποία έσπρωξε τον αδερφό του και έπεσε και αυτός στον γκρεμό. Έπειτα από τον θάνατό τους, με την θέληση των Θεών, οι δύο αδερφοί μεταμορφώθηκαν στα δύο Βουνά που φέρουν το όνομά τους. Ο Κιθαιρώνας, λόγω της ασέβειας του, έγινε η κατοικία για τις Ερινύες• οι Μούσες λόγω του ευγενικού και στοργικού χαρακτήρα του, επέλεξαν τον Ελικώνα σαν το αγαπημένο τους στέκι».