Από τον τέταρτο στίχο της Θεογονίας του Ησιόδου φαίνεται ότι επί του Ελικώνα, παρά την πηγή Ιπποκρήνη υπήρχε βωμός του Διός, "εν Ελικώνι δε βωμός ήν του Διός του Ελικωνίου", (Σχόλια στον Ησίοδο). Ανηφορίζοντας στην υψηλότερη κορυφή από την οποία φαίνεται η Άσκρη συναντάμε το τριγωνομετρικό της ΓΥΣ (κολωνάκι) με υψόμετρο 1.401 μέτρα. Αμέσως δυτικά, επί της κορυφογραμμής και σε απόσταση 30 μέτρων περίπου, συναντάμε τα ερείπια του αρχαίου οικήματος, το οποίο στο σκαρίφημα του P. Jamot (επικεφαλής των ανασκαφών του 1889 στο Άδυτο των Μουσών), αναφέρεται σαν εξωκλήσι «Προφήτης Ηλίας». Κάτω από το υποτιθέμενο παρεκκλήσι του προφήτη Ηλία, υπάρχει μια εύρωστη κατασκευή με αρκετά καλά συντηρημένους τοίχους μυκηναϊκής εποχής. Σύμφωνα με την παραδοσιακή πεποίθηση, ο βωμός του Ελικωνίου Διός (και βωμόν ερισθενέος Κρονίωνος, κατά τον Ησίοδο) βρίσκεται σε αυτήν την κορυφή, κάτω από το παρεκκλήσι του προφήτη Ηλία. Τα τραγικά αδέσποτα αναφέρονται "τω Ασκραίω Διί"
     Η θέση στην οποία βρίσκεται έχει μια υπέροχη θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο, όλο τον πεδινό χώρο μέχρι την Πάρνηθα, την Υλίκη, την Κωπαΐδα και τον Παρνασσό. Η συγκεκριμένη κορυφή πρέπει να είχε και ευκολίες φωτεινών σημάτων προς δυνάμεις ή και άλλους σταθμούς μέσα στον ορίζοντά της, αφού η οπτική εμβέλειά της φθάνει τα 150 χιλιόμετρα. Με βάση αυτά δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε σαν ενδιάμεσος αναμεταδότης της άλωσης της Τροίας και όχι μόνο.