Σύμφωνα με το ποίημα Ατθίς τού Ηγησίνου, ο γαιοσείστης Ποσειδώνας πλάγιασε με τη νύμφη του Ελικώνα Άσκρη, και εκείνη, με το πέρασμα του καιρού του γέννησε γιο τον Οίοκλο, ο οποίος με τους γιους του Αλωέα, Εφιάλτη και Ώτο, υπήρξε οικιστής της Άσκρης που κατέχει τα ριζά τού πλούσιου σε πήγες Ελικώνα. Αυτοί πρώτοι θυσίασαν στον Ελικώνα για τις μούσες και ονόμασαν το βουνό «ιερό των μουσών» και την πολίχνη, «Άσκρη», προς τιμήν της μητέρας του Οίοκλου. Οι Αλωάδες κατάγονταν από τον «Έλληνα» τον γιο του Δευκαλίωνα και συγκεκριμένα από την Κανάκη, κόρη του Αιόλου και εγγονή του Έλληνα, η οποία γέννησε τον Αλωέα και αυτός με την Ιφιμέδεια γέννησε τον Ώτο και τον Εφιάλτη.
Όπως είναι γνωστό, επί Δευκαλίωνος και Πύρρας, επικράτησε στη γη τόσο μεγάλη ασέβεια, ώστε ο Ζευς αποφάσισε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος, με γενικό κατακλυσμό. Φοβερές βροχοπτώσεις ακολούθησαν και τα ύδατα κατέκλυσαν την Ελλάδα εκτός από τις κορυφές των ορέων όπου κατάφυγαν λίγοι άνθρωποι. Ο Δευκαλίων με την Πύρρα σώθηκαν μέσα σε κιβωτό και κατέληξαν στην κορυφή του Παρνασσού. Όταν ο Δίας έστειλε τον Ερμή να τον ερωτήσει αν θέλει κάτι, αυτός παρακάλεσε να του στείλει ανθρώπους, για να μη μείνει μόνος στον κόσμο. Τότε ο Δίας παράγγειλε σε αυτόν και την Πύρρα να ρίχνουν λίθους πίσω τους και οι μεν λίθοι του Δευκαλίωνα έγιναν άνδρες της δε Πύρρας γυναίκες
Ο Λεσάρμ στη μυθολογία του ονομάζει τον κατακλυσμό «βοιωτικό» και τον θεωρεί πραγματικό. «Στην Βοιωτία έλεγαν, ότι ο κατακλυσμός αυτός συνέβη την εποχή του Ωγύγου ο οποίος ήταν αυτόχθων και πρώτος βασιλεύς της περιοχής. Ο βοιωτικός αυτός κατακλυσμός έχει αναμφίβολα κάποια πραγματική βάση. Οι αφηγήσεις που ομιλούν για τον κατακλυσμό των αρχαίων Αθηνών και της Ελευσίνας στις όχθες της Κωπαΐδας, καθώς και οι μύθοι ότι ο Ηρακλής έφραξε τις υπόγειες διόδους από τις οποίες το νερό του Κηφισού διοχετεύονταν στη θάλασσα, είναι αναμφίβολα διατηρούμενες αναμνήσεις κάποιου παλαιού κατακλυσμού, τον οποίο η γεωλογική κατασκευή της Βοιωτίας αρκεί για να εξηγήσει
Από αυτά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, ο κατακλυσμός έγινε στην Βοιωτία με το όνομα του Δευκαλίωνα, προήλθε από την απόφραξη των φυσικών υδραγωγών που κατέληγαν στη θάλασσα ως συνέπεια μεγάλων σεισμών ή άλλων γεωλογικών μεταβολών. Ο κατακλυσμός αυτός συνέβη, κατά τους υπολογισμούς εκείνων που επιχείρησαν να χρονολογήσουν τις μυθικές παραδόσεις, το 1796 π.Χ. δηλαδή 1020 έτη προ της πρώτης Ολυμπιάδας που έγινε το 776 π.Χ.Μεταξύ Δευκαλίωνα και Αλωάδων μεσολαβούν 5 γενεές, δηλαδή περίπου 150 χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τον Ησίοδο, ο οποίος έλεγε ότι οι άνδρες πρέπει παντρεύονται γύρω στα 30 και ότι για τις γυναίκες αρκούν 4 χρόνια μετά την ήβη. (Ησιόδου, Έργα και Ημέραι, στίχοι 695-698). Εάν από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα (1796 π. Χ.), αφαιρέσουμε τα 150 έτη, έχουμε το1646 π.Χ. το οποίο μπορούμε κατ΄ εκτίμηση να θεωρήσουμε ως γενέθλιο έτος της Άσκρης. Η ετυμολογία των ονομάτων, Ώτος από το ωθέω = αλωνίζω και Εφιάλτης από το εφάλλομαι = πατάω σταφύλια, καταδεικνύει την τότε και νυν ασχολία των κατοίκων της Άσκρης.